ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ, Ο ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΣ ΚΝΙΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΒΡΑΙΟΔΟΥΛΟΙ!!!

Υπάρχει μία παράξενη παράδοση που τείνει να επικρατήσει παγκοσμίως, αλλά και στα πλαίσια της ταλαίπωρης μικρής Ελλάδας, που θέλει όλους τους ανερχόμενους σε θέσεις εξουσίας να δείχνουν την υποταγή τους στις...

Εβραϊκές παραδόσεις και διεκδικήσεις. Και στην περίπτωση των ψευδελλήνων επιβητόρων της εξουσίας η παράδοση αυτή φαίνεται ακόμα πιο παράξενη, γιατί δε συνοδεύεται από την αντίστοιχη Εβραϊκή ευαισθησία για το ρόλο του Εβραϊκού στοιχείου σε εγκλήματα κατά των Ελληνορθοδόξων ή μετάνοια για τον απεχθή εορτασμό της σφαγής των Μακαββαίων.
Από την παράδοση αυτή δε θα μπορούσε να ξεφύγει ο νέος Υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος έσπευσε να δώσει δείγμα γραφής στους διαχρονικούς εντολοδότες των εγχώριων πολιτικών. Διαβάζουμε:

“…Έτσι, η πρώτη ανακοίνωση του νέου υπουργού Εξωτερικών Κοτζιά (πρώην σταλινοκομμουνιστή, προέδρου του κλεφτο-πασοκικού ΙΣΤΑΜΕ και στενού συνεργάτη του Γιωργάκη Παπανδρέου στο ΥΠ.ΕΞ.– την εποχή που όπως είχε καταγγείλει ο Πάγκαλος όλοι στο υπουργείο μιλούσαν… αμερικάνικα…), ήταν κατά της Χρυσής Αυγής, με πρόσχημα την επέτειο του ολοκαυτώματος:
«Η Ελλάδα, σήμερα, Εθνική Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Ηρώων και Μαρτύρων του Ολοκαυτώματος, αντιστέκεται στη λήθη και ενώνει τη φωνή της με τη….
συνείδηση της ανθρωπότητας, τιμώντας τα εκατομμύρια αθώα θύματα του Ολοκαυτώματος.
Οι Έλληνες αποτίουν το δικό τους φόρο τιμής στους χιλιάδες συμπατριώτες τους, Έλληνες Εβραίους, που έπεσαν θύματα της χιτλερικής κτηνωδίας.
Η Ελληνική Πολιτεία αποδίδει τη μέγιστη σημασία στην κατηγορηματική καταδίκη του αντισημιτισμού και της αντιναζιστικής δράσης. Θεωρεί την άρνηση του Ολοκαυτώματος κατάφωρα αποκρουστική και εκφράζει τη βεβαιότητα ότι νεοναζιστικά στοιχεία, τα οποία προσπαθούν να υπονομεύσουν τη Δημοκρατία και το κράτος δικαίου θα περιθωριοποιηθούν από την ελληνική κοινωνία, η οποία στη συντριπτική της πλειοψηφία αποδοκιμάζει το μίσος, τον αντισημιτισμό και τη μισαλλοδοξία.
Η Ελληνική Πολιτεία συνδράμει συστηματικά και ανελλιπώς τις διεθνείς προσπάθειες για το σεβασμό της μνήμης του Ολοκαυτώματος και την καταπολέμηση του Αντισημιτισμού».”

Ο κουτοπόνηρος γεροκνίτης έσπευσε να διαρρεύσει πως το ότι στη Χρυσή Αυγή κατάλαβαν πως αναφέρεται σε αυτούς δείχνει πως όντως είναι όλα αυτά, γιατί ο ίδιος μίλησε “γενικά”. Το πόσο “γενικά” μίλησε το δείχνει το συμβάν που έλαβε χώρα σε μία άλλη χώρα αλλά με πρωταγωνιστές εκπροσώπους του “Ελληνικού” Υπουργείου Εξωτερικών:

“Γράφει ο Αντίοχος
Το περιστατικό συνέβη την προηγούμενη Δευτέρα, αλλά έγινε γνωστό με καθυστέρηση ολίγων ημερών. Στην Πράγα, λοιπόν, κατά την εκδήλωση για το ολοκαύτωμα, κάποιος καθηγητής για τα Παγκόσμια Δικαιώματα, ονόματι Άλαν Μόρτεν Ντένσοβιτς, ισχυρίστηκε ότι «η Ελλάδα είναι η πιο επικίνδυνη χώρα στην Ευρώπη εξαιτίας των δύο άκρων που την ταλανίζουν, των νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής και των ακροαριστερών της κυβέρνησης» και ότι ο mister Tsipras έχει αυτοπροσδιοριστεί ως… «αντισιωνιστής»(ποτέ των ποτών, προφανώς ο καθηγητής τον… μπερδεύει με άλλον).
Στο σημείο αυτό, επενέβη η πρεσβευτής και ειδική εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ για θέματα Ολοκαυτώματος Φωτεινή Τομαή (πρώην σύζυγος του αρχισυριζαίου Νίκου Κωνσταντόπουλου και ανήκουσα στην «εκλεκτή φυλή»), η οποία… κατακεραύνωσε τον ανίδεο καθηγητή, αποσπώντας τις επευφημίες του «εκλεκτού» κοινού: «Εκπροσωπώ την χώρα μου και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αλλοιώνει την ελληνική πραγματικότητα για λόγους προσωπικών και επικίνδυνων πολιτικών σκοπιμοτήτων. Σταματήστε αυτό το παιχνίδι. Όσο για την Χρυσή Αυγή, η μισή ηγεσία της βρίσκεται στη φυλακή κατηγορούμενη για εγκληματική δράση. Σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν θα μπορούσε αυτό να γίνει».”

Ώστε μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να κλειστεί στη φυλακή η ηγεσία ενός κόμματος μετά από εντολή των διεθνών Εβραϊκών οργανώσεων. Δείγμα της αδέσμευτης εξωτερικής πολιτικής που θα ακολουθήσει ο Κοτζιάς κάνοντας υπερήφανους τους γραφικούς εθνικομπολσεβίκους που δήθεν θα σώσουν τη χώρα στα πλαίσια μιας κυβέρνησης ΣΑΝΕΛ.
Ενδιαφέρον και το βιογραφικό του δεδηλωμένου προδοτου Κοτζιά, ο οποίος αν και στα νιάτα του (και ενδεχομένως και τώρα αφού δεν έχει αποκηρύξει το παρελθόν του) πρέσβευε τη βία ως απαραίτητο στοιχείο κοινωνικής αλλαγής στα πλαίσια των κομμουνιστικών “αγώνων”, εν τούτοις δεν έδειξε να συναντά ιδιαίτερη αντίσταση στην είσοδό του σε κατεξοχήν καπιταλιστικά Αμερικανικά πανεπιστήμια:

“Ο Νίκος Κοτζιάς σπούδασε οικονομικές επιστήμες (πτυχίο), πολιτική και φιλοσοφία (μεταπτυχιακά), δίκαιο, καθώς και πολιτική της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης (διδακτορικό και post-doc) στην Ελλάδα και στη Γερμανία.
Εργάστηκε ως ερευνητής και δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Χάρβαρντ, της Οξφόρδης και του Μαρβούργου. Σήμερα είναι καθηγητής «Πολιτικών Θεωριών των Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών» στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά. Διετέλεσε πρόεδρος του Ινστιτούτου Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών (ΙΣΤΑΜΕ). Υπήρξε μέλος της FEG (Ερευνητική Ομάδα για την Ε.Ε.) στο Μαρβούργο Γερμανίας, Senior Associated Member στο St. Antony’s College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Senior Fellow στο Weatherhead Centre for International Affairs του Χάρβαρντ.
Μέχρι το καλοκαίρι του 2008 υπήρξε πρεσβευτής-εμπειρογνώμων στο Υπουργείο Εξωτερικών, όπου συμμετείχε και διηύθυνε σειρά ομάδων έρευνας, προγραμματισμού και σχεδιασμού.
Διετέλεσε μέλος του πρώτου Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής. Συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για τη Συνθήκη του Άμστερνταμ, την Agenda 2000, τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, καθώς και για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Έχει συμμετάσχει σε πολλές διεθνείς ερευνητικές ομάδες με παγκόσμια αναγνώριση, όπως το «International Group of Expert» και η «Διεθνής Ομάδα Ειδικών: Making It Our Own. A Trans-European proposal on amending the Draft Constitutional Treaty for the European Union».
Υπήρξε στέλεχος της Αριστεράς. Καταδικάστηκε δις κατά τη διάρκεια της χούντας. Συμμετείχε στην έκδοση των περιοδικών Διαλεκτική και Επιστημονική Σκέψη.
Σήμερα διευθύνει τη σειρά «Αναστοχασμός» στις Εκδόσεις Καστανιώτη, όπως παλαιότερα τη σειρά «Λόγος» στις Εκδόσεις Λιβάνη. Αρθρογραφεί στην εβδομαδιαία εφημερίδα Αξία και την Kυριακάτικη Eλευθεροτυπία.
Έχει συγγράψει 24 επιστημονικά βιβλία που έχουν εκδοθεί σε πολλές χώρες του εξωτερικού, καθώς και μία συλλογή ποιημάτων.”

Ποιητής λοιπόν και ο Κοτζιάς, όπως ο Κουράκης. Αναρωτιόμαστε όμως αν τα ποιήματα του Κοτζιά μπορούν να φτάνουν το ορόσημο που έχει θέσει η ανυπέρβλητη κουράκειος ποίηση….
Όσο για τους νεανικούς στοχασμούς του γεροκνίτη; Αυτοί περιλαμβάνουν όσα τώρα προσάπτει στη Χρυσή Αυγή, δηλαδή τη χρήση βίας για την κατάληψη της εξουσίας:

«Όμως το ειρηνικό πέρασμα [στον σοσιαλισμό], περιέχει όχι μόνο βία γενικά (μιας και επιβάλλει τη θέληση του λαού πάνω στους εχθρούς του), αλλά μπορεί να περιέχει και ένοπλη βία. Απλώς δεν φτάνει στον πανεθνικό εμφύλιο πόλεμο. Η χρήση των όπλων στην περίπτωση του ειρηνικού περάσματος το πολύ να είναι αποσπασματική, ευκαιριακή και γεωγραφικά περιορισμένη. Ο ειρηνικός δρόμος σημαίνει ότι η αντίδραση “νιώθει τη θηλιά γύρω από το λαιμό της” και υποχωρεί από την εξουσία έστω και αν το κάνει για να συγκεντρώσει τις δυνάμεις της και να οργανώσει πιο καλά την αντεπανάσταση».

Αλλά και τα υπόλοιπα “επιστημονικά βιβλία” του Κοτζιά παρουσιάζουν ενδιαφέρον, όπως και το ίδιο το παρελθόν του που περιλαμβάνει σχέσεις με τον Πέτρο Κωνσταντίνου και την ηγετική ομάδα του ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και τον επίσης γνωστό “πατριώτη” Φαήλο Κρανιδιώτη:

“Κολλητός φίλος με τους Αρχηγούς του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Άγγελο Χάγιο και Πέτρο Κωνσταντίνου, είναι ο νέος υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, Νίκος Κοτζιάς! Την αποκάλυψη έκανε το «Πρώτο Θέμα» της περασμένης Κυριακής, επισημαίνοντας ότι Κοτζιάς, Χάγιος και Κωνσταντίνου ήσαν τα αγαπημένα παιδιά του «Σφαγέως του Καρπενησίου» Χαρίλαου Φλωράκη μέχρι το 1989 που αποχώρησαν, διαφωνώντας με την απόφαση του Καπετάν Γιώτη να συνεργαστεί το ΚΚΕ με τον Μητσοτάκη!. Μετά την αποχώρησή του από το ΚΚΕ, ο Νίκος ο Κοτζιάς ίδρυσε μαζί με τον Άγγελο Χάγιο το «Νέο Αριστερό Ρεύμα» (ΝΑΡ), το οποίο εξελίχθηκε στον σημερινό ΑΝΤΑΡΣΥΑ του Πέτρου Κωνσταντίνου!..
Αν μεθαύριο ακούσετε ότι ο «Ελληνόψυχος πατριώτης» (κατά τον δικηγόρο του Φαήλο Κρανιδιώτη!) υπουργός Εξωτερικών των μπολσεβίκων, Νίκος Κοτζιάς, έδωσε γενναίες χρηματοδοτήσεις στις αντιρατσιστικές ΜΚΟ του ΑΝΤΑΡΣΥΑ («Απελάστε τον Ρατσισμό», «JailgoldenDawn» κλπ) μη παραξενευτείτε καθόλου: Κοτζιάς, Άγγελος Χάγιος και Πέτρος Κωνσταντίνου ήσαν κολλητά φιλαράκια επί χρόνια στο προδοτικό ΚΚΕ, πανάξια «ορφανά» του Σφαγέως του Καρπενησίου» Χαρίλαου Φλωράκη, γνωστού με το επαναστατικό ψευδώνυμο «Καπετάν Γιώτης»…
Ωστόσο, το κομμουνιστικό παρελθόν του Νίκου Κοτζιά είναι ακόμη χειρότερο και θα γελάσουμε σαν Ρώσοι χωριάτες τις επόμενες εβδομάδες που θα έρχεται στο φώς. Ο «Στόχος» αποκαλύπτει σήμερα ότι ο Κοτζιάς την περίοδο 1974-1989 που ήταν σκληροτράχηλος κομμουνιστής, είχε γράψει πολλά βιβλία για να υπερασπιστεί τις «ανθρωπιστικές» παρεμβάσεις της Σοβιετικής Ένωσης! Τα βιβλία αυτά πωλούνται ήδη πανάκριβα στην μαύρη αγορά της δημοσιογραφικής πιάτσας, με πρώτο και καλύτερο το περίφημο «Η Πολωνία κι εμείς» που είχε βγάλει την δεκαετία του 1980 από τον εκδοτικό οίκο του ΚΚΕ («Σύγχρονη Εποχή») για να υπερασπιστεί τον Πολωνό δικτάτορα Γιαρουζέλσκι και την επέμβαση των Σοβιετικών κατά του Λέχ Βαλέσα!.. Στο βιβλίο αυτό ο Κοτζιάς υπερασπίζεται την ένοπλη πάλη εναντίον της μπουρζουαζίας.”

Η συγγραφική διαδρομή του Κοτζιά είναι εξίσου ενδιαφέρουσα με τους πολιτικούς ελιγμούς του:

“Ενδιαφέρουσα εξελιξη. Ο Νίκος Κοτζιάς που εμφανίζεται σαν πρόεδρος κάποια πολιτικής κίνησης με το όνομα «ΠΡΑΤΤΩ» -που εμείς την αγνοούσαμε- είναι το ίδιο πρόσωπο με αυτό που χρημάτισε μέλος της Κ.Ε του ΚΚΕ, ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών για να καταντήσει πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ- «Ανδρέας Παπανδρέου» κολλητός του Γ. Παπανδρέου, από τότε που αυτός ήταν στο υπουργείου Εξωτερικών και αργότερα μυστικοσύμβουλος του και σήμερα πιθανόν να πολιτευτεί με τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.
Οπως διαβάζουμε η πολιτική κίνηση «ΠΡΑΤΤΩ» μετά από συνάντηση που είχε με αντιπροσωπία του Σύριζα, η οποία είχε επικεφαλής την Α. Τσίπρα μελετάει «τις δυνατότητες εκλογικής συνεργασίας» με το κόμμα τις Κουμουνδούρου.
…
Το βιβλίο λέγεται “Ο ΤΡΙΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ κριτική με βάση την Μαρξιστική – Λενινιστική ανάλυση της ελληνικής πραγματικότητας” έκδόσεις Σύγχρονη Εποχή 1984 γ΄έκδοση. Παρόλο που είναι τεράστιο πάνω από 500 σελίδες άρχισα να το διαβάζω μανιωδώς Στην εισαγωγή γράφει ότι πήρε υπόψη του και παρατηρήσεις του Γιάννη Δραγασάκη.
Κάθε κεφάλαιο και μιά έκπληξη , το ΠΑΣΟΚ που κριτικάρει είναι ολόιδιο ούτε μία τελεία ή οξεία δεν διαφέρει από τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ. Τι μικροαστισμούς λέει, τι αυτάπατες, τι σοσιαλρεφορμισμούς, τι αυτοδιαχειρίσεις ….ΠΟΤΑΜΟΣ…και μάλιστα σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, ούτε κρίσεις, ούτε τίποτα.”

Μέσα σε όλα αυτά, ο πολυπράγμων Κοτζιάς έκανε και μία στάση στο σχέδιο Ανάν:

“…Το 2003, εντοπίζουμε τον κ. Νίκο Κοτζιά μεταξύ της ομάδας που κλήθηκε και παρευρέθηκε στο σεμινάριο στην Οξφόρδη 3-4 Οκτωβρίου 2003 (τα πρακτικά εκδόθηκαν το Φεβρουάριο του 2004), όπου προβλήθηκαν τα επιχειρήματα που έπρεπε να χρησιμοποιηθούν υπέρ του Σχεδίου, για να εξασφαλιζόταν το ΝΑΙ.
Διοργανώθηκε από το SEESOX, Τμήμα Νοτιο-ανατολικών Μελετών του St. Antony’s College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, με την υποστήριξη του Προγράμματος Σύγχρονης Τουρκίας του Πανεπιστημίου και του…
Δικοινοτικού Αναπτυξιακού Προγράμματος που χρηματοδοτείτο από την αμερικανική USAID και τα Ηνωμένα ΄Εθνη UNDP μέσω της UNOPS.
Τίτλος του Σεμιναρίου: “Getting to Yes: Suggestions for Embellishment of the Annan Plan for Cyprus” (Πως εξασφαλίζεται το Ναι: Εισηγήσεις για ωραιοποίηση του Σχεδίου Ανάν για την Κύπρο).
Διοργανωτές οι Οξφορδιανοί Όθων Αναστασάκης, Καλυψώ Νικολαίδου, Giles Bertrand. Μεταξύ των παρευρεθέντων και οι Dominick Chilcott του Φόρειν ΄Οφις, και Alvaro De Soto των Ηνωμένων Εθνών.
…Κρατώ 4 σημεία:
1ον, ότι το 2003 ο κ. Ν. Κοτζιάς έλαβε μέρος σε εργαστήρι με σκοπό την ωραιοποίηση του Σχεδίου Ανάν.
2ον, ότι το 2007 υποστήριζε σαν δεύτερη προτίμηση λύση βελούδινου διαζυγίου που προσφέρει αναγνώριση στα κατεχόμενα.
3ον, ότι στην εισήγησή του το 2007 θεωρεί πως για τα γεγονότα του 1963 ευθυνόμαστε εμείς οι Ελληνοκύπριοι.
4ον, ότι το 2007 χαρακτήρισε την πρότασή του ως σκεπτικό «έξω από το κουτί». Μια ορολογία που ακούσαμε και από τον Τ/κ διαπραγματευτή κ. Εργ. Ολγκιούν στο Λονδίνο τον περασμένο Δεκέμβριο υποστηρίζοντας αναγνώριση, για να ακολουθήσουν και άλλοι (και που ίσως να ξεκίνησε από το σεμινάριο του 2006 στην Οξφόρδη).”

Ας επιστρέψουμε όμως στις Εβραϊκές εμμονές ενός ακόμη υπουργού.
Το μύθευμα του “Έλληνα” Εβραίου θα μας απασχολήσει πιο διεξοδικά σε μελλοντικό άρθρο, όμως προς το παρόν θα αρκεστούμε να δώσουμε μια απάντηση στον ανιστόρητο Κοτζιά, παραθέτοντας μία χαρακτηριστική περίπτωση που σίγουρα δε θα του είναι άγνωστη:

“Σχετικὰ μὲ τὸ μίσος τῶν ἑβραίων ἐναντίον ἐκείνων ποὺ εναι εθνικοι θὰ ἀναφέρουμε τὴν περίπτωση τοῦ ἑλληνοεβραίου ποιητῆ Γιοσὲφ Ἐλιγιᾶ Γιοσὲφ τοῦ «ἀδικοχαμένου ποιητῆ» γιὰ τὸν ὁποῖο κάνει λόγο στὴ «Βραδυνῆ» τῆς 12ης Αὐγούστου 1963 ὁ Γερ. Δ. Κασόλας, γράφοντας μεταξὺ ἄλλων: «Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ὁ Γιοσὲφ (πρὶν ἀκόμα πιαστεῖ ἀπὸ τὴν ἀσφάλεια τῶν Ἰωαννίνων) μοῦ ἐμπιστεύθηκε σὲ παθιασμένο γράμμα του ἕνα πολὺ σοβαρὸ μυστικό του ποὺ τούτρωγε τὰ σωθικά: ὅτι ἀσφυκτιοῦσε σὰν ἀπὸ βραχνὰ ἡ ζωὴ του μέσα στὴν πατρογονική του θρησκεία. Ἤθελε νὰ ἀλλάξει νὰ γίνει Χριστιανός… Καὶ ὑποψιάζομαι σήμερα πὼς ἡ παραπάνω αἰτία ἔκανε νὰ κινηθεῖ ὅπως κινήθηκε ὁ Ἰουδαϊσμὸς μὲ τὸν Σαμπεθάϊ Καμπιλὴ ἐναντίον τοῦ Γιοσέφ…»”

Για όσους δε γνωρίζουν, ο Σαμπεθάϊ Καμπιλὴ υπήρξε ηγετική φυσιογνωμία των “Ελλήνων” Εβραίων των Ιωαννίνων. Με ποιόν τρόπο κινήθηκε εναντίον του δύστυχου Γιοσέφ; Φως ρίχνει ένα αφήγημα που ελπίζουμε πως ο Κοτζιάς δε θα βρει νεοναζιστικό και αντισημιτικό, και από το οποίο παραθέτουμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

“Με σίγουρο χέρι ο Σαμπεθάι Καμπιλής ξερίζωσε τ’ άγριο φύτρο. Δεν είταν και δύσκολο. Ο Γιοσέφ διώχτηκε σε λίγο απ’ το σκολειό της «Αλλιάνς Φρανσαίζ». Οι πόρτες του κλείστηκαν όλες, στην αρχή οι οβραίικες, ύστερα κι όλες οι άλλες. Κάτι λίγα μαθήματα που τ’ απόμειναν κοπήκαν και κείνα – τα παιδιά αρρωστήσανε ξαφνικά ή τα οικονομικά των γονέων έτυχε πάνω στην ώρα και στένεψαν, δε μπορούσανε πια να πληρώσουν. Ζώστηκε ολούθες από τη φτώχεια, κυνηγήθηκε με κείνον τον τρόπο που ξέρουν στην επαρχία να κυνηγούνε – διώχτηκε. Και λίγο πιο ύστερα πέθανε, πολύ νέος ακόμα, κάπου μακριά εκεί στη Μακεδονία. Η μικρή Ιερουσαλήμ για μια ακόμα φορά τον απέκτεινε τον προφήτη της. Η παρασυναγωγή στο μανάβικο του Χαΐμ Εζρά σκόρπισε.”

Άραγε είναι συμπτωματική η ομοιότητα με τον τρόπο που κάποιοι ρίχνονται στο περιθώριο ανεξήγητα, ενώ κάποιοι άλλοι εξίσου ανεξήγητα αποκτούν ακαδημαϊκές έδρες και αμέτρητες θέσεις περιμένοντας πότε θα κληθούν να παίξουν το ρόλο τους και να εκτελέσουν τις εντολές που τους έχουν δοθεί;
Συνεχίζουμε με τον τρόπο που οι Εβραίοι επέβαλαν στους άλλους Εβραίους να μην αφομοιωθούν, να μην υπακούν στους Ελληνικούς νόμους, να μη μαθαίνουν τέχνες μαζί με τους Έλληνες:

“Ένα μικρό ράγισμα φανερώθηκε σε λίγο. Η πατροπαράδοτη τάξη φάνηκε πως άρχισε να σαλεύεται και στην κοινότητα των Οβραίων, όπως είτανε πια σαλεμένη για πάντα και σ’ όλη την πόλη. Άρχισαν δηλαδή μερικοί από την οβραίικη φτωχολογιά και πηγαίναν εργάτες, δουλεύαν μαζί με Ρωμιούς, μαθαίνανε τέχνες, παναπεί πως δουλεύανε και το Σάββατο. Δεν είτανε και πολλοί, έφταναν ωστόσο για να φαίνεται το πρώτο ράγισμα. Οι άλλοι τους κοίταζαν ξαφνιασμένοι, περιμένανε τον κεραυνό που θα πέσει στα κεφάλια τους, τους είδαν ύστερα που δεν έπαθαν τίποτα – γίνανε πλιότεροι. Και μερικά μαγαζιά αρχίσαν και κείνα δειλά-δειλά κι ανοίγανε λίγο το Σάββατο, να μη χάνουνε τους χωριάτες που κατέβαιναν να ψωνίσουν.
– Δεν ακούνε… Δεν ακούνε, είπε μελαγχολικά ο ραβίνος κ’ έξυσε το γενι του με το μεγάλο του δάχτυλο. Τον τελευταίο καιρό είχε ολότελα κουφαθεί κι όλο μίλαγε μοναχός του κι όλο κούναγε το κεφάλι του πάνω και κάτω. Κόντευε κι αυτό να ξεκαρφωθεί πίσω στο σβέρκο – σαν του Μουφτή.
Κι ο πρόεδρος της Κοινότητας τους είχε φωνάξει.
– Δεν ακούνε τίποτε. Ο ρωμαίικος ο νόμος δεν ορίζει να μη δουλεύουμε Σάββατο κ’ η Κοινότητα δε μας το πληρώνει να καθόμαστε δυο φορές τη βδομάδα – κάτι τέτοια του λέγανε κ’ είτανε κ’ αυτός πολύ λυπημένος.
Ο ρωμαίικος ο νόμος;… Ο Σαμπεθάι Καμπιλής δεν είπε τίποτα. Άφησε το πράμα και κύλησε λίγο καιρό μονάχο του. Και ξαφνικά πήρε μια μέρα ένα μάστορα και δυο-τρεις εργάτες και τους έφερε στο μαγαζί του. Τους έβαλε και γκρεμίσαν την πορτούλα. Τα παιδιά του κι ο Σιέμος κοιταζόντανε, κοιτάζαν και δεν πιστεύαν τα μάτια τους. Αυτός στεκόταν εκεί με τα πόδια ανοιχτά και τα χείλια σφιγμένα. Τους κοιτούσε που γκρεμίζαν αυτή την πόρτα, γκρεμίσαν όλον τον τοίχο. Ένας κόσμος παλιός γκρεμιζόταν για πάντα, έφευγε πίσω. Και ξεπρόβαλε τώρα ο θησαυρός της δικής του πραμάτειας – να τον βλέπουν όλοι.
Τράβηξε λίγο παραμέσα το τραπέζι και ξανακάθισε σάμπως να μην είχε γίνει τίποτα. Κι ολότελα ξαφνικά, έτσι ξαφνικά όπως είχε γκρεμίσει τον τοίχο, ξανοίχτηκε μέσα στην αγορά – πιστώσεις, εμπορεύματα, συνεταιρισμούς. Τα οβραίικα μαγαζιά βρεθήκανε όλα δεμένα με το δικό του – συμβόλαια, συνεταιρισμοί, πιστώσεις, συμφέροντα και κέρδη. Κανένα δεν ξανάνοιξε Σάββατο. Γύρω στους εμπόρους βολοδέρνανε κ’ οι μικρότεροι – μεσίτες, μεταπράτες, μικρέμποροι και πραματευτάδες, οι γυρολόγοι. Παρακάτω δένανε κι αυτοί την οβραίικη φτωχολογιά με τα χίλια σκοινιά – παράδες, ανάγκες, συγγένειες, ελπίδες. Ο ίσκιος του μαγαζιού του τους σκέπασε όλους. Συναγώι, Κοινότητα και το μαγαζί το δικό του είταν τώρα ένα και τα τρία – ο νόμος του Αβραάμ, ο φόβος και το χρήμα – η κλώσσα. Τίποτα πια δεν μπορεί να σαλέψει μέσα στα οβραίικα δίχως τη θέληση τη δική του.”

“Ο νόμος του Αβραάμ”, ο φόβος και το χρήμα που κρατούσαν όλους τους Εβραίους δέσμιους των επιδιώξεων και δοξασιών της ηγεσίας τους, ο έλεγχος μέσω της οικονομίας και η επιβολή στη φτωχολογιά με εργαλείο τα συμβόλαια, τις πιστώσεις, τα κέρδη. Άραγε θα τολμήσει κανείς να μιλήσει και για την οικογένεια Μπεναχίμ (Μπενάκη) και τις οικονομικές της δραστηριότητες που κατέληξαν στον έλεγχο της Ελλαδικής ελίτ μέσω του Κολλεγίου Αθηνών;
Συνεχίζουμε όμως με τη δύστυχη μητέρα του Γιοσέφ, που ο ραββίνος οδήγησε πρώτα στην απομόνωση και μετά στο θάνατο. Τον άθλιο ραββίνο τον ενοχλούσε ακόμα και το ότι κάποιος της έδινε λίγα χρήματα για να μην πεθάνει από την πείνα, και με τυπικά Εβραϊκή νοοτροπία προσευχήθηκε να πεθάνει για να μη του δημιουργεί ενοχές ρωτώντας για το γιό της:

“Η μάνα του Γιοσέφ, αυτή μονάχα είχε απομείνει κει πέρα, έξω απ’ τη θέληση τη δική του, έξω από κάθε νόμον οβραίικο ή ρωμαίικον. Μισοζωντανή μισοπεθαμένη, μισογνωστική και μισόζουρλη, τριγύριζε από δρόμο σε δρόμο κι από πόρτα σε πόρτα και ρωτούσε τους Οβραίους για τον Γιοσέφ αν εμάθανε τίποτα – αυτή δεν ήξερε και τον περίμενε ακόμα. Κ’ οι Οβραίοι σκύβανε το κεφάλι τους, δεν ξέρανε τι να της πούνε, μερικοί τρέχανε να κρυφτούν, δε θέλαν να πέσουν απάνω της. Ο Σαμπεθάι Καμπιλής το’ ξερε κι αυτό, πως ο Χαΐμ Εζρά της μάζωνε πάντα κάτι λίγα λεφτά στο μαγαζί του και πήγαινε και της τα’ δινε. Να του το’ κοβε – χειρότερα. Έπεσε στα γόνατα και παρακάλεσε ταπεινά το Θεό του να τη σηκώσει μιαν ώρα αρχύτερα να τελειώσει και το δικό της το βάσανο.”

Και καταλήγουμε στο τέλος της ιστορίας, που δεν είναι παρά το “Ολοκαύτωμα” και η “ναζιστική κτηνωδία” που αναφέρει ο Κοτζιάς. Ας δούμε πάλι πως ο ραββίνος τους οδήγησε στο τέλος τους, εμποδίζοντάς τους να δεχθούν βοήθεια από τους Έλληνες ή να διαφύγουν:

“Όταν ακούστηκαν οι Γερμανοί και κατέβαιναν στην Ελλάδα, άρχισε και στη μικρή Κοινότητα των Εβραίων αυτής της πόλης ο μεγάλος τρόμος. Όλοι ξεπουλούσαν, άλλοι φκιάχνανε λίρες, όλοι φώναζαν να σκορπίσουν και να κρυφτούνε μέσα στους Ρωμιούς. Η κοινότητα τρανταζόταν ολόκληρη, ακόμα λίγο και θ’ άρχιζε το σωτήριο σκόρπισμα.
Δεμένους με τα χίλια σκοινιά του, δίβουλους και τρομαγμένους, ο Σαμπεθάι Καμπιλής τους κράτησε κει, με χίλιους τρόπους, με μηχανές κ’ ελπίδες και με φοβερίσματα, να μη σκορπίσουν μονάχα, να μην του φύγουν. Και τους προφτάσαν, εκεί. Και τους πήραν όλους: και τον κουφό το χαχάημ και τις γριές και τους γέρους και κείνους που θέλανε να δουλέψουνε το Σάββατο και τους άλλους όλους που δεν πιάνανε τη φωτιά και τα μικρά τα παιδιά τους με τα σπυριά και του Σαμπεθάι Καμπιλή τα παιδιά και το Σιέμο και τον ίδιον τον Σαμπεθάι Καμπιλή. Και χαθήκαν όλοι – τέσσερις χιλιάδες ψυχές, έξω από κείνους τους λιγοστούς, μετρημένους στα δάχτυλα – που δεν θέλησαν ν’ ακούσουν τον Σαμπεθάι Καμπιλή και τα σπάσανε τα σκοινιά του και φύγανε, κρύφτηκαν μες στους Ρωμιούς ή πήγανε στο βουνό που τους φώναζαν οι εαμίτες.”

Ενδιαφέρον στοιχείο και η ένταξη στις τάξεις του ΕΑΜ, το οποίο χαρακτηρίστηκε από αντιχριστιανική και ανθελληνική δράση, και αν μη τι άλλο έρχεται σε συμφωνία με την αντίληψη που θέλει τον μπολσεβικισμό ένα κίνημα Εβραϊκής αθεϊστικής επιβολής.

Τελικά «οι εβραίοι επήγαν εις τον Κουρτ-Πασάν και του έδωσαν πολλά πουγγιά για να τον θανατώσουν» τους ελληνες Συγκεκριμένα οι Ιουδαίοι πλήρωσαν τον Τούρκο δολοφόνο με 20.000 γρόσια. Τα πτώματα του απαγχονισθέντων ρίξανε σ’ ένα ποτάμι με μια πέτρα δεμένη στο λαιμό, όπως αργότερα κάνανε . Ένας Έλλην τους ανέσυρε και τους θάψανε στον νάρθηκα στο χωριό Καλικόντασι.Τα χρόνια της δουλείας των Ελλήνων οι εβραίοι θριαμβεύουν και φυσικά θησαυρίζουν. Μαζεύονταν γύρω από τους ισχυρούς Πασάδες και με γλοιώδες κολακείες εξασφάλιζαν την εύνοιά τους. Όποιο βιβλίο ιστορίας διαβάσετε για Τούρκους θα συναντήσετε δίπλα τους και τους εβραίους. «Εβραϊκές οικογένειες, είχαν από πολύ καιρό ασπασθεί το Ισλάμ και κατείχαν την εποχή του Σουλτάνου υψηλές θέσεις…» γράφει ο καθηγητής Πανεπιστημίου Φ. Βέμπερ στην εργασία του «Ο επιτήδειος ουδέτερος» (έκδ. Γ.Ε.Σ. Άθ. 1985 σελ. 50).”

ΥΓ. Η αλλοίωση της ιστορίας και η δήλωση υποταγής στους παγκόσμιους εντολοδότες
Τις ίδιες ημέρες που ο Κοτζιάς γονυπετής δήλωνε την υποταγή του και ταυτόχρονα προσπαθούσε να δώσει στα εγχώρια πρόβατα την εντύπωση του σκληρού επιδιδόμενος σε σαχλομαγκιές στο twitter, σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της Βορείου Ελλάδας δήλωνε κι εκείνη την υποταγή της που κάποτε θα οδηγήσει σε ολέθριες επιπτώσεις στα πλαίσια του σχεδίου “Φάρος της Ανατολής”. Συμμετείχαν, εκτός του γραφικού Μπουτάρη, εκπρόσωποι από σχεδόν όλους τους πολιτικούς χώρους, με προεξάρχουσα την υφυπουργό των ψευτοχριστιανών ΑΝΕΛ, και όλοι μαζί έσκυψαν το κεφάλι μπροστά στο ραββίνο, ο οποίος υποθέτουμε πως έχει διαδεχτεί τον γνωστό ραββίνο Μορδεχάϊ Φριζή, και φυσικά δεν έλειψαν πάλι οι αναφορές στη Χρυσή Αυγή. Ο δε πρέσβης των Άγγλών μίλησε θερμά για το Ολοκαύτωμα αλλά δε μας εξήγησε γιατί η χώρα του αρνείται να αποδεχθεί ακόμα και την ονομασία του δρόμου όπου βρίσκεται η πρεσβεία του.

“«Αποτίω τον απόλυτο σεβασμό μου στα θύματα του Ολοκαυτώματος αλλά και στους επιζώντες και τους απογόνους του με τη δέσμευση ότι όλοι θα εργαστούμε για την ειρηνική συνύπαρξη μας» τόνισε μεταξύ άλλων η υφυπουργός (Μακεδονίας – Θράκης) Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Μαρία Κόλλια -Τσαρουχά (που εκπροσώπησε την κυβέρνηση) και, αφού αναφέρθηκε στην ιστορία της συνύπαρξης και των ανθρώπινων δεσμών μεταξύ Εβραίων και χριστιανών πολιτών στη Θεσσαλονίκη, υπογράμμισε χαρακτηριστικά πως «τους δεσμούς αυτούς οφείλουμε να μην τους ξεχάσουμε ποτέ».
Η τελετή άρχισε με επιμνημόσυνη δέηση (Ασκαβά) που έψαλε ο ραβίνος της Ισραηλιτικής κοινότητας Θεσσαλονίκης Ααρών Ισραέλ, ενώ χαιρετισμούς ανάγνωσαν η εκπρόσωπος του πρέσβη του Ισραήλ – σύμβουλος Πρεσβείας Τάμι Μπεν Χαΐμ (η οποία αφού αναφέρθηκε στην έξαρση του αντισημιτισμού παγκοσμίως τόνισε ότι το «Ποτέ Ξανά» δεν πρέπει να παραμείνει σύνθημα αλλά καθημερινή πρακτική όλων μας») ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας (αναφέρθηκε επίσης στην άνοδο των ακραίων στοιχείων παγκοσμίως, υπογράμμισε πως «η μνήμη του ολοκαυτώματος στην πόλη της Θεσσαλονίκης πάλεψε χρόνια με τις …σιωπές» και ευχήθηκε να αποκτήσουμε περισσότερη Δημοκρατία ) η αντιπεριφερειάρχης Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης Βούλα Πατουλίδου και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης ο οποίος εμφανίστηκε –όπως και στις αντίστοιχες εκδηλώσεις των προηγουμένων ετών – με το χαρακτηριστικό εβραϊκό κιπά.
Στην ομιλία του, ο Γιάννης Μπουτάρης αναφέρθηκε στο «δυστυχές» όπως είπε, «πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα που έφερε τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη τη νέο-ναζιστική, αντισημτική, ρατσιστική, μισαλλόδοξη και εγκληματική οργάνωση που έχει φορέσει τον μανδύα της νομιμότητας – ενός κοιβουλευτικού κόμματος με το όνομα Χρυσή Αυγή – ελπίζω όμως πως οι ψηφοφόφοι της δεν ψήφισαν μ΄αυτά στο νου τους» ενώ σε αποστροφή της ομιλίας του, εκτός του κειμένου, τόνισε χαρακτηριστικά πως … «έχουμε ως υπουργό Εθνικής Αμυνας έναν άνθρωπο που έχει ξεκάθαρα δηλώσει τι πιστεύει για τους Εβραίους…»
«Αποτίουμε φόρο τιμής στους συπολίτες μας που δολοφονήθηκαν με τον βάναυσο τρόπο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης όχι για κάτι που έκαναν αλλα και γιαυτό που ήταν. Αυτό είναι η μοναδικότητα του Ολοκαυτώματος και γιαυτό πρέπει να επαγρυπνούμε ώστε να μην υπάρξει η παραμικρή πιθανότητα επανάληψής του. Ποτέ ξανά!» κατέληξε ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης.
Ακολούθησαν οι ομιλίες του προέδρου του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Μωυσή Κωνσταντίνη (αναφέρθηκε στους στίχους του εβραικής καταγωγής Γερμανού ποιητή Ερρίκου Χάινε -«εκεί όπου καίνε βιβλία σε λίγο θ αρχίσουν να καίνε ανθρώπους»…- αλλα και του Εβραίου ποιητή από τα Ιωάννινα Γιοζέφ Ελιγιά, και χαρακτήρισε τη Θεσσαλονίκη «Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων»), του προέδρου της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης Δαυίδ Σαλτιέλ (τόνισε χαρακτηριστικά ότι από τις 27/1/1945 –με την απελευθέρωση των κρατουμένων στα στρατόπεδα της φρίκης των Ναζί η ανθρωπότητα ξεκίνησε έναν νέο πόλεμο ενάντια στη λήθη ο οποίος συνεχίζεται ακόμη και σήμερα…)
Στην «ανεπάρκεια των λέξεων προκειμένου να εκφράσουν το μέγεθος της οικουμενικής φρίκης που προκαλεί το ολοκαύτωμα» αναφέρθηκε τέλος ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης, ο πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου (ως εκπρόσωπος της προεδρεύουσας χώρας του οργανισμού για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος) Τζον Κίτμερ μιλώντας σε άψογα ελληνικά και προκαλώντας τον θαυμασμό των παρισταμένων.
Ο Τζον Κίτμερ αναφέρθηκε στις κινήσεις που διενεργούνται διεθνώς για τη διατήρηση της μνήμης του Ολοκαυτώματος και την «Εξαφάνιση της σιωπής», οι οποίες, όπως είπε, «αποτελούν σκυταλοδρομία της μνήμης» και ολοκλήρωσε την ομιλία του με το «Ποτέ ξανά»
Ακολούθησε η εκπληκτική ερμηνεία a capella του εβραϊκού τραγουδιού-προσευχής «Ελί, Ελί» (Θεέ μου-θεέ Μου) από τη νεαρή φοιτήτρια μουσικής Βιολέτα-Χριστίνα Νταγκάλου και καταθέσεις στεφανιών.
«Ο Θεός είναι ένας»
«Μα ο Θεός είναι ένας … Απλώς ο καθένας τον “προσφωνεί” -τον “τραγουδά” με τη δική του γλώσσα… Κι εγώ , στο δικό μου Θεό τραγουδούσα σήμερα – όπως κι αν τον προσφωνούσα»…
«Ελι – Ελί» τραγούδησε σήμερα το μεσημέρι a capella μπροστα από το μνημείο του βραϊκού Ολοκαυτώματος, στη Θεσσαλονίκη, η 21χρονη Βιολέτα-Χριστίνα Νταγκάλου αισθαντικά,λυγμικά σχεδόν προκαλώντας ιδιαίτερη συγκίνηση-με δάκρυα προσέτρεξαν να τη συγχαρούν-στους λιγοστούς επιζώντες του εβραϊκού ολοκαυτώματος και τους απογόνους τους αλλα και στους υπόλοιπους παρευρισκόμενους που καθηλωμένοι παρακολούθησαν την ερμηνεία της.
«Ελί-Ελί – Κύριε και Θεέ μου προσεύχομαι σε σένα γιατί αυτά τα πράγματα δεν τελειώνουν ποτέ… Όπως η άμμος και η θάλασσα , οι αστραπές στον ουρανό, το θρόισμα του νερού, η προσευχή του ανθρώπου και της καρδιάς του»… λένε (σε ελεύθερη μετάφραση) οι στίχοι του εβραϊκού τραγουδιού που επιλέχθηκε για να κλείσει τη σημερινή εκδήλωση μνήμης του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος.
Γεννημένη στον Βόλο η νεαρή, φοιτήτρια σήμερα του τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ερμήνευσε για πρώτη φορά πριν από τέσσερα χρόνια (όταν ήταν ακόμη μαθήτρια στο Μουσικό Σχολείο του Βόλου) το συγκεκριμένο τραγούδι – ύμνο.
«Είχαν καλέσει τη χορωδία του σχολείου μου σε αντίστοιχή εκδήλωση μνήμης,στη Λάρισα, και εκεί το πρωτοτραγούδησα» είπε στο ΑΠΕ-ΜΕ.
Ακολούθησαν δυο ακόμη εμφανίσεις της –πάλι σε αντίστοιχες εκδηλώσεις – στην πατρίδα της, τον Βόλο.
«Όχι δεν είμαι Εβραία, είμαι χριστιανή ορθόδοξη,όπως και οι γονείς μου,αλλά η ανάγκη του ανθρώπου να επικαλείται το Θεό του είναι παγκόσμια Και η μουσική στην οποία πιστεύω είναι κι αυτή παγκόσμια γλώσσα .Χαίρομαι ιδιαίτερα που επέλεξαν εμένα να ερμηνεύσω αυτό τον ύμνο. Κι εγώ τον δικό μου Θεό επικαλέστηκα ερμηνεύοντας… Η μεγαλύτερη αμοιβή και συγκίνηση μου είναι τα δακρυσμένα μάτια ορισμένων από τους, ηλικιωμένους κυρίως, ανθρώπους που μετέχουν σε αυτές τις εκδηλώσεις. Μια κυρία απ τους επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος, μου είπε με δάκρυα στα μάτια, πως το τραγουδά κι εκείνη ακόμα» .”

Μετά από την υποκριτική αναφορά στο έργο “του Εβραίου ποιητή από τα Ιωάννινα Γιοζέφ Ελιγιά”, τον οποίο όπως είδαμε πιο πάνω οι ίδιοι οι Εβραίοι περιθωριοποίησαν και ουσιαστικά εξόντωσαν, φροντίζοντας να γίνει το ίδιο ακόμα και για τη μητέρα του(!), στα παραπάνω θα πρέπει να σταθούμε και στο γνωστό τροπάρι του οικουμενισμού και στο πως δήθεν ο Θεός είναι ο ίδιος, αγνοώντας τη στοιχειώδη ιστορική αλήθεια που αναφέρεται στο Ευαγγέλιο. Κι όμως, η ιστορική αυτή αλήθεια αλλοιώνεται προς όφελος των Εβραίων, οι οποίοι και πετυχαίνουν να αποτίουν όλοι φόρο τιμής στις συναγωγές τη στιγμή που είναι αδιανόητο για τους ίδιους να πράξουν το ίδιο για Χριστιανικούς ναούς.
Όσο για τη νεαρή φοιτήτρια Βιολέτα-Χριστίνα Νταγκάλου, έχει ήδη εξασφαλίσει μία μελλοντική θέση, με τον ίδιο τρόπο που κάποτε την εξασφάλισε και ο Κοτζιάς.
ΥΓ.2 Οι σταλινικοί υπηρέτες του Εβραϊκού ολοκληρωτισμού
Τις ίδιες πάλι ημέρες που τα παραπάνω λάμβαναν χώρα, μία άλλη είδηση ήρθε από την υπό ιδεολογική και εθνοτική κατοχή Ευρώπη:

“Η “Δημοκρατική” Ευρωπαϊκή Ένωση θα περιορίσει την ελευθερία της έκφρασης κατόπιν εντολής!
“Αν σημαίνει κάτι η ελευθερία, αυτό είναι το δικαίωμα να λες στους ανθρώπους αυτό που δεν θέλουν να ακούσουν”
George Orwell
Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Guardian την Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015, οι ηγέτες των
Εβραίων των Ευρωπαϊκών χωρών, υποστηριζόμενοι από μια σειρά πρώην αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, καλούν για μια πανευρωπαϊκή νομοθεσία που θα απαγορεύει τον αντισημιτισμό.
Μια ομάδα 4 διεθνούς κύρους εμπειρογνωμόνων πάνω στο συνταγματικό δίκαιο που υποστηρίζονται απ’ το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για την Ανοχή και τη Συμφιλίωση, έχουν ξοδέψει 3 χρόνια ευρείας διαβούλευσης και συνέταξαν ένα έγγραφο 12 σελίδων με θέμα την «ανοχή». Ασκούν πιέσεις για να μετατραπεί σε νόμο στα 28 κράτη μέλη.
Η πρόταση θα θέσει εκτός νόμου τον αντισημιτισμό(την κριτική δηλαδή προς τους Εβραίους) και μια σειρά από δραστηριότητες που θεωρείται ότι παραβιάζουν τα θεμελιώδη δικαιώματα.
Αυτός ο νόμος θα μπορούσε να περιλαμβάνει την απαγόρευση της μπούρκα, τον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων(σ.σ: Όχι και των ανδρικών βέβαια γιατί οι Εβραίοι κάνουν περιτομή), τους αναγκαστικούς γάμους, την πολυγαμία, την άρνηση του Ολοκαυτώματος και των γενοκτονιών γενικότερα, την ποινικοποίηση της ξενοφοβίας καθώς και της δυσφήμησης θρησκευτικών ή εθνοτικών ομάδων. Τα δικαιώματα των γυναικών και των gay θα προστατεύονται επίσης.
Η προτεινόμενη νομοθεσία, στον απόηχο των επιθέσεων στο Παρίσι, θα περιορίσει την ελευθερία της έκφρασης λόγω της ανοχής και προς το συμφέρον της ασφάλειας!!!
Το έγγραφο λέει: «Δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει ανοχή σε αυτούς που δεν την θέλουν!! Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό όσον αφορά την ελευθερία έκφρασης: ότι δηλαδή δεν πρέπει να γίνεται κατάχρηση της ελευθερίας με σκοπό την δυσφήμηση άλλων ομάδων»!”

Με άλλα λόγια, σε μια Ευρώπη που η προσβολή των Χριστιανικών συμβόλων και ιδεών θεωρείται δικαίωμα στην έκφραση μπροστά στο οποίο οι Χριστιανοί υποχρεώνονται να σιγήσουν, που διάφοροι “καλλιτέχνες” εμφανίζουν βλάσφημα ανοσιουργήματα ως “έργα τέχνης”, που εβραιοχρηματοδοτούμενες ομάδες τύπου FEMEN προσβάλλουν με κάθε τρόπο τη Χριστιανική Ευρωπαϊκή παράδοση, κάποιοι απεργάζονται την επιβολή μιας νομοθεσίας που θα αναγάγει σε μέγιστο πρόβλημα της Ευρώπης την προστασία των δήθεν διωκώμενων Εβραίων και θα εκμηδενίσει βίαια κάθε κριτική προς τους Εβραίους. Και για να θολώσουν τα πραγματικά κίνητρα πίσω από αυτό, βάζουν και τις γυναίκες στην ίδια κατηγορία με τους ομοφυλόφιλους.
Αυτού του είδους ο απάνθρωπος ιδεολογικός ολοκληρωτισμός δε θα μπορούσε να επιβληθεί αν δεν υπήρχαν τα κατάλληλα πιόνια. Και ποιοί είναι πιο κατάλληλοι για τέτοιους ρόλους από τους σταλινικούς θιασώτες της κομμουνιστικής βίας που στη συνέχεια αναβαπτίσθηκαν μέσα από ακαδημαϊκούς τίτλους και πόσταπηγη

Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΟΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΝΑ ΤΙΣ ΜΕΛΕΤΗΣΕΙ.

Η ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΣΥ ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΚΑΙ ΜΠΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ Ε.ΣΥ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΑΔΙΚΟ ΠΟΥ ΕΙΣΠΡΑΤΤΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ